dawny II
odległy w czasie, pochodzący z odległych lat
Bo Sędzia w domu dawne obyczaje chował I nigdy nie dozwalał, by chybiano względu Dla wieku, urodzenia, rozumu, urzędu (I). Nauka dawną była, szło o jej pełnienie! (I) Miał za dozorcę księdza, który go pilnował I w dawnej surowości prawidłach wychował (I). Szlachcic to był, służący dawnych zamku panów, Pozostały ostatni z Horeszki dworzanów (II) Zawsze nosił Horeszków liberyją dawną, Kurtę z połami żółtą, galonem oprawną, Który, dziś żółty, dawniej zapewne był złoty (II). Lecz Wojski nie odstąpił dawnego zwyczaju (II)
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Czas